پلاستیک در امتداد کف گودال ماریانا پخش شده است

بار دیگر، پلاستیک در اقیانوس‌ها فراگیر شده است. ویکتور وسکوو، تاجر اهل دالاس، با غواصی در کف گودال ماریانا، که ظاهراً به عمق ۳۵۸۴۹ فوت رسیده است، ادعا کرد که یک کیسه پلاستیکی پیدا کرده است. این حتی اولین بار نیست: این سومین باری است که پلاستیک در عمیق‌ترین نقطه اقیانوس پیدا می‌شود.
وسکوو در ۲۸ آوریل به عنوان بخشی از سفر اکتشافی «پنج عمق» خود، که شامل سفری به عمیق‌ترین نقاط اقیانوس‌های زمین می‌شود، با یک بتیسکاف غواصی کرد. در طول چهار ساعت حضور وسکوو در کف گودال ماریانا، او انواع مختلفی از حیات دریایی را مشاهده کرد که یکی از آنها ممکن است گونه جدیدی باشد - یک کیسه پلاستیکی و بسته‌بندی‌های آب‌نبات.
تعداد کمی به چنین اعماق وسیعی رسیده‌اند. مهندس سوئیسی ژاک پیکارد و ستوان نیروی دریایی ایالات متحده دان والش اولین کسانی بودند که در سال ۱۹۶۰ به آنجا رسیدند. جیمز کامرون، کاوشگر و فیلمساز نشنال جئوگرافیک، در سال ۲۰۱۲ به کف اقیانوس فرو رفت. کامرون غواصی در عمق ۳۵۷۸۷ فوت را ثبت کرد، که کمی کمتر از ۶۲ فوتی بود که وسکوو ادعا می‌کرد به آن رسیده است.
برخلاف انسان‌ها، پلاستیک به راحتی از بدنشان جدا می‌شود. اوایل امسال، در یک مطالعه، از آمفی‌پودها (نوعی جانور آبزی) از شش گودال عمیق دریایی، از جمله گودال ماریانا، نمونه‌برداری شد و مشخص شد که همه آنها میکروپلاستیک‌ها را بلعیده‌اند.
مطالعه‌ای که در اکتبر ۲۰۱۸ منتشر شد، عمیق‌ترین پلاستیک شناخته‌شده - یک کیسه خرید شکننده - را که در عمق ۳۶۰۰۰ پایی در گودال ماریانا یافت شده بود، مستند کرد. دانشمندان آن را با بررسی پایگاه داده بقایای اعماق دریا، که شامل عکس‌ها و ویدیوهای ۵۰۱۰ غواصی در ۳۰ سال گذشته است، کشف کردند.
از میان زباله‌های دسته‌بندی‌شده ثبت‌شده در پایگاه داده، پلاستیک رایج‌ترین آنهاست، به‌ویژه کیسه‌های پلاستیکی که بزرگترین منبع زباله‌های پلاستیکی هستند. سایر زباله‌ها از موادی مانند لاستیک، فلز، چوب و پارچه بودند.
تا ۸۹ درصد از پلاستیک‌های مورد مطالعه، یکبار مصرف بودند، پلاستیک‌هایی که یک بار استفاده می‌شوند و سپس دور انداخته می‌شوند، مانند بطری‌های پلاستیکی آب یا ظروف یکبار مصرف.
گودال ماریانا یک گودال تاریک و بی‌جان نیست، بلکه ساکنان زیادی دارد. کاوشگر اوکئانوس NOAA در سال ۲۰۱۶ اعماق این منطقه را کاوش کرد و انواع اشکال حیات، از جمله گونه‌هایی مانند مرجان‌ها، عروس‌های دریایی و اختاپوس‌ها را کشف کرد. مطالعه سال ۲۰۱۸ همچنین نشان داد که ۱۷ درصد از تصاویر پلاستیکی ثبت شده در پایگاه داده، نوعی تعامل با حیات دریایی، مانند گیر افتادن حیوانات در زباله‌ها را نشان می‌دهند.
پلاستیک‌های یکبار مصرف همه جا هستند و تجزیه آنها در طبیعت می‌تواند صدها سال یا بیشتر طول بکشد. طبق یک مطالعه در فوریه ۲۰۱۷، سطح آلودگی در گودال ماریانا در برخی مناطق از برخی از آلوده‌ترین رودخانه‌های چین بیشتر است. نویسندگان این مطالعه اظهار می‌کنند که آلاینده‌های شیمیایی موجود در گودال‌ها ممکن است تا حدی از پلاستیک موجود در ستون آب ناشی شوند.
کرم‌های لوله‌ای (قرمز)، مارماهی و خرچنگ سوارکار در نزدیکی یک دریچه گرمابی جایی برای خود پیدا می‌کنند. (درباره جانوران عجیب عمیق‌ترین دریچه‌های گرمابی اقیانوس آرام اطلاعات کسب کنید.)
اگرچه پلاستیک می‌تواند مستقیماً وارد اقیانوس شود، مانند زباله‌هایی که از سواحل پرتاب می‌شوند یا از قایق‌ها رها می‌شوند، مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۷ منتشر شد نشان داد که بیشتر این پلاستیک‌ها از ۱۰ رودخانه‌ای که از میان سکونتگاه‌های انسانی عبور می‌کنند، وارد اقیانوس می‌شوند.
وسایل ماهیگیری رها شده نیز منبع اصلی آلودگی پلاستیکی هستند، و مطالعه‌ای که در مارس ۲۰۱۸ منتشر شد نشان می‌دهد که این مواد بیشتر توده زباله بزرگ اقیانوس آرام به اندازه تگزاس را که بین هاوایی و کالیفرنیا شناور است، تشکیل می‌دهند.
اگرچه به وضوح مقدار پلاستیک موجود در اقیانوس بسیار بیشتر از مقدار موجود در یک کیسه پلاستیکی است، اما این کالا اکنون از یک استعاره بی‌اهمیت برای باد به نمونه‌ای از میزان تأثیر انسان‌ها بر کره زمین تبدیل شده است.
© ۲۰۱۵-۲۰۲۲ شرکای نشنال جئوگرافیک. تمامی حقوق محفوظ است.