پلاستیک در امتداد پایین ترانشه ماریانا پخش می شود

بار دیگر ثابت شد که پلاستیک در همه جا در اقیانوس وجود دارد.ویکتور وسکووو تاجر دالاس ادعا کرد که یک کیسه پلاستیکی پیدا کرده است.این حتی اولین بار نیست: این سومین بار است که پلاستیک در عمیق ترین قسمت اقیانوس پیدا می شود.
وسکوو در 28 آوریل به عنوان بخشی از اکسپدیشن "پنج عمق" خود، که شامل سفری به عمیق ترین قسمت های اقیانوس های زمین است، در یک حمام شیرجه زد.در طول چهار ساعت اقامت Vescovo در پایین ترانشه ماریانا، او انواع مختلفی از حیات دریایی را مشاهده کرد که یکی از آنها ممکن است گونه جدیدی باشد - کیسه پلاستیکی و بسته بندی آب نبات.
تعداد کمی به چنین اعماق شدید رسیده اند.مهندس سوئیسی ژاک پیکارد و ستوان نیروی دریایی ایالات متحده دون والش در سال 1960 اولین بودند. جیمز کامرون، کاوشگر و فیلمساز نشنال جئوگرافیک در سال 2012 در قعر اقیانوس غرق شد. کامرون شیرجه ای را تا عمق 35787 فوتی ثبت کرد. که وسکوو ادعا کرد به آن رسیده است.
بر خلاف انسان، پلاستیک به راحتی می افتد.در اوایل سال جاری، یک مطالعه از شش گودال در اعماق دریا، از جمله ماریانا، از دوپایان نمونه برداری کرد و نشان داد که همه آنها میکروپلاستیک را بلعیده بودند.
مطالعه ای که در اکتبر 2018 منتشر شد، عمیق ترین پلاستیک شناخته شده - یک کیسه خرید شکننده - را در عمق 36000 فوتی در سنگر ماریانا کشف کرد.دانشمندان با بررسی پایگاه داده‌های زباله‌های اعماق دریا که شامل عکس‌ها و فیلم‌هایی از 5010 غواصی در 30 سال گذشته است، آن را کشف کردند.
از میان زباله های طبقه بندی شده ثبت شده در پایگاه داده، پلاستیک رایج ترین است، به ویژه کیسه های پلاستیکی بزرگترین منبع زباله های پلاستیکی هستند.سایر زباله ها از موادی مانند لاستیک، فلز، چوب و پارچه بود.
تا 89 درصد از پلاستیک های مورد مطالعه یکبار مصرف بودند، آنهایی که یک بار استفاده می شوند و سپس دور ریخته می شوند، مانند بطری های پلاستیکی آب یا ظروف یکبار مصرف.
سنگر ماریانا یک گودال تاریک بی جان نیست، ساکنان زیادی دارد.NOAA Okeanos Explorer در سال 2016 اعماق منطقه را کاوش کرد و انواع مختلفی از اشکال حیات از جمله گونه هایی مانند مرجان ها، چتر دریایی و اختاپوس را کشف کرد.مطالعه سال 2018 همچنین نشان داد که 17 درصد از تصاویر پلاستیکی ثبت شده در پایگاه داده نوعی تعامل با جانوران دریایی را نشان می‌دهند، مانند گیرکردن حیوانات در زباله‌ها.
پلاستیک یکبار مصرف در همه جا وجود دارد و ممکن است صدها سال یا بیشتر طول بکشد تا در طبیعت تجزیه شوند.طبق مطالعه فوریه 2017، سطح آلودگی در گودال ماریانا در برخی مناطق بیشتر از برخی از آلوده ترین رودخانه های چین است.نویسندگان این مطالعه پیشنهاد می‌کنند که آلاینده‌های شیمیایی موجود در ترانشه‌ها ممکن است بخشی از پلاستیک در ستون آب باشد.
کرم‌های لوله‌ای (قرمز)، مارماهی و خرچنگ جوکی جایی در نزدیکی دریچه گرمابی پیدا می‌کنند.(درباره جانوران عجیب و غریب عمیق ترین دریچه های گرمابی اقیانوس آرام بیاموزید.)
در حالی که پلاستیک می‌تواند مستقیماً وارد اقیانوس شود، مانند زباله‌هایی که از سواحل منفجر می‌شوند یا از قایق‌ها ریخته می‌شوند، مطالعه‌ای که در سال 2017 منتشر شد نشان داد که بیشتر آن از 10 رودخانه وارد اقیانوس می‌شود که در سکونتگاه‌های انسانی جریان دارند.
وسایل ماهیگیری رها شده نیز منبع اصلی آلودگی پلاستیکی است، با مطالعه‌ای که در مارس 2018 منتشر شد، این مواد بیشتر زباله‌های بزرگ اقیانوس آرام به اندازه تگزاس را تشکیل می‌دهند که بین هاوایی و کالیفرنیا شناور هستند.
در حالی که به وضوح در اقیانوس ها پلاستیک بسیار بیشتری نسبت به یک کیسه پلاستیکی وجود دارد، این مورد اکنون از یک استعاره بی تفاوت برای باد به نمونه ای از تأثیر انسان بر روی سیاره تبدیل شده است.
© 2015-2022 National Geographic Partners, LLC.تمامی حقوق محفوظ است.